اصول و ضوابط استفاده از تجهیزات ایمنی و نحوه نصب و به کارگیری آن‌ها در وسایل نقلیه باری و مسافری را استاندارد 11889 که یکی از استانداردهای فنی مربوط به نصب کاربری‌هاست تعیین می‌کند. شرکت‌های نصاب کاربری که مجوزهای مربوطه و پروانه رسمی دارند مسئولیت نصب و اتصال کاربری یا کانتینر را روی وسایل نقلیه دارا هستند. تنها شرکت‌های دارای پروانه رسمی که آن را از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت دریافت کرده باشند می‌توانند یک شرکت نصاب کاربری بوده که در زمینه نصب کانتینر فعالیت دارند. در این بین برای نصب تجهیزات ایمنی بر روی کاربری‌ها یا کانتینرها استانداردی موجود است که از آن با عنوان استاندارد 11889 نام برده می‌شود. این استاندارد نیز مانند دیگر موارد این چنینی دارای بندها و ضوابطی است. بندهای استاندارد 11889 که مربوط به اصول تخلیه و بارگیری به این شرح است:
استفاده از چراغ‌های نشانگر جانبی و هشداردهنده
بر طبق استاندارد 11889 نصب نشانگر جانبی بر روی وسایل نقلیه با طول بیش از 6 متر ضروری است و با در نظر داشتن طول خودرو باید در هر 3 متر، یک چراغ نصب گردد. این نشانگر نوعی چراغ نشانگر بصری و هشداردهنده است که با نصب بر روی خودرو باعث جلب توجه دیگر رانندگان نسبت به وسیله‌ی نقلیه و کانتینر می‌شود. ارتفاع این چراغ نشانگر از سطح زمین حداقل 25 سانتی‌متر و حداکثر 150 سانتی‌متر باید باشد.
استفاده از شبرنگ
از دیگر بندها و ضروریات استاندارد 11889 استفاده از برچسب‌های شبرنگ بر روی وسایل حمل و نقل جاده‌ای است. رنگ این برچسب‌ها در عقب خودرو قرمز و در دیگر نقاط آن زرد یا سفید است. عرض این شبرنگ‌ها باید 50 میلی‌متر بوده و حداقل ارتفاع آن از سطح زمین 500 میلی‌متر و حداکثر آن 1500 میلی‌متر باید باشد.
تجهیزاتی برای ممانعت از پاشیدن گِل
این تجهیزات شامل گِل‌گیر و باران‌گیر است. نواحی مربوط به جلو، پشت و بالای لاستیک‌ها را گِل‌گیرها پوشش می‌دهند. عرض گِل‌گیر باید مطابق با عرض لاستیک بوده و تمام آن را در بر بگیرد. پهنای باران‌گیر هم در حداقل‌ترین اندازه تمام قسمت آج لاستیک را باید بتواند پوشش دهد. جهت باران‌گیر، عمودی بوده و حداکثر ارتفاع آن ازلبه‌ی پایینی نمی‌تواند از 20 سانتی‌متر بیشتر باشد. همینطور فاصله آن از لبه‌ی عقبی لاستیک نباید بیشتر از 30 سانتی‌متر باشد.
اصول مهار بار بر روی وسایل نقلیه
یکی از موارد بسیار ضروری و حیاتی در بحث اصول تخلیه و بارگیری بستن بار بر روی خودروی حمل بار است. استفاده از روش‌های مختلف بستن بار را مهار بار می‌گوییم. برخی از این روش‌ها به شرح زیر است:
مهار بار با زنجیر
برای مهار بارهای گوناگون بر روی کامیون از زنجیر استفاده می‌شود. برای بستن بارها با زنجیر باید به این نکته توجه کرد که به هیچ وجه برای محکم کردن زنجیرها نباید از پیچ یا سیم استفاده کرد. برای این امر از قلاب‌های مخصوصی کمک گرفته شده که اندازه آن بسته به نوع زنجیر انتخاب می‌شود. به این نکته نیز باید توجه داشت که از زنجیر برای بلند کردن یا کشیدن بارهای سنگین استفاده نشود. و از آن‌جا که امکان شکستگی و فرسودگی زنجیر ممکن است حتما قبل از مهار بار باید به دقت آن را بررسی کرد. برای ایمنی هر چه بیشتر مرسوله مراقب پیچ خوردگی زنجیر هم باید بود.
مهار بار با تسمه
تسمه از جمله تجهیزات مهار بار است که برای بستن بارهای سنگین بر روی کفی از آن بهره گرفته می‌شود. برای جابه‌جایی محموله‌های بتنی یا لوله‌های فلزی از کفی‌های طولانی استفاده می‌شود که برای ایمن کردن این بار باید تسمه‌هایی را در دو طرف محموله نصب کرد و آن‌ها را کشید و محکم کرد تا بتوان لوله‌ها یا دیگر مرسوله را بر روی کفی فیکس کرد.
مهار بار با طناب
طناب بهترین و راحت‌ترین وسیله‌ی مهار بار بر روی خودروست که برای بارهای متوسط و سبک مورد استفاده قرار می‌گیرد. طناب به دلیل انعطاف‌پذیری، استحکام خوب و همچنین سبک بودن بهترین وسیله برای مهار بارهای گوناگون در وانت‌ها و کامیونت‌ها است.
مهار بار با سیم بکسل
برای مهار بارهای بسیار سخت و سنگین از طنابی با جنس فولاد استفاده شده که به آن سیم بکسل گفته می‌شود. مهم‌ترین و اصلی‌ترین دلیل برای استفاده از سیم بکسل، استحکام بسیار بالای آن است. رشته‌های تنیده‌ی فولاد از یک طرف طناب بسیار محکمی را می‌سازد و از طرف دیگر به دلیل استحکام بالای این ماده‌ی سخت، انعطاف پذیری سیم بکسل را محدود می‌کند. برای مهار بار توسط سیم بکسل از بست‌های مخصوصی که به کمک پیچ آن را محکم می‌کنند استفاده می‌شود.
